Sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie

---

Historia

Parafia św. Maksymiliana Marii Kolbe powstała 12 czerwca 1981 roku.

Akt erekcyjny wszedł w życie 29 czerwca 1981 roku, a już 5 lipca tego samego roku miała miejsce pierwsza msza, która odbyła się na świeżym powietrzu. Ważnym momentem historycznym był dzień 29 listopada 1981 roku, kiedy to ziemia przeznaczona pod budowę kościoła została ceremoniałowo poświęcona przez Józefa Glempa, ówczesnego metropolitę warszawskiego i prymasa Polski.

W okresie tuż przed wielkanocnym, na przełomie marca oraz kwietnia 1982 roku, rozpoczęto wykopy potrzebne do budowy świątyni. Kluczowym momentem był 21 czerwca 1983 roku, kiedy papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny przybyły z Niepokalanowa. Ten kamień, w dniu 6 grudnia 1986 roku, został uroczyście wmurowany w ścianę głównej kaplicy przez arcybiskupa metropolitę wrocławskiego, ks. kardynała Henryka Gulbinowicza.

Pierwsze nabożeństwo w dolnej kaplicy odbyło się 6 maja 1984 roku. Uroczysta konsekracja całej świątyni miała miejsce 24 października 1999 roku, a dokonał jej biskup legnicki Tadeusz Rybak. Ostatnim, nowym rozdziałem w historii tego miejsca było podniesienie świątyni do godności Sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie, co miało miejsce 28 października 2023 roku.

Architektura

Monumentalne sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie wyróżnia się dwukondygnacyjną konstrukcją. W suterenie umiejscowiono niewielką kaplicę oraz różne pomieszczenia, które służą lokalnej parafii. Główna kaplica, usytuowana na wysuniętym parterze, ma charakter jednonawowy, co podkreśla jej halowy układ. Nad wejściem do kaplicy mieści się chór, do którego prowadzą dwubiegowe schody, zlokalizowane po prawej stronie od głównego wejścia. Chór jest wsparty podwójną kolumnadą, co nadaje mu imponujący wygląd. Strop kaplicy zdobiony jest kasetonami, a długie, wąskie okna witrażowe prezentują proste, ale eleganckie motywy kwiatowe.

Portal kościoła wystaje znacząco od elewacji, co dodaje mu monumentalności. Wnętrze świątyni można przejść przez potrójne, dwuskrzydłowe drzwi. Ściany obłożone są cegłą w wątku polskim, co nawiązuje do gotyckich tradycji budownictwa. Świątynia zwrócona jest w kierunku południowym, a od strony zachodniej znajduje się boczne wejście do głównej kaplicy, które jest dostosowane dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Elewacja zachodnia jest wsparta wieloma lizenami, natomiast wschodnia jest urozmaicona ryzalitami narożnymi oraz środkowymi, w których zlokalizowane są pomieszczenia dla duchowieństwa. Cała konstrukcja kościoła zwieńczona jest dachem dwuspadowym.

Powierzchnia zajmowana przez świątynię wynosi 2550 m², a jej kubatura sięga imponujących 49 tys. m³, co sprawia, że przewyższa ona wrocławską katedrę pw. św. Jana.

Dzwonnica

Obok świątyni usytuowana jest żelbetonowa dzwonnica, która osiąga wysokość 34 m. Na jej szczycie znajdują się trzy spiżowe dzwony. Pierwszy z nich, „Maksymilian”, waży 305 kg, drugi – „Niepokalana” – 700 kg, natomiast trzeci dzwon, „Jan Paweł II”, jest najcięższy z całej trójki, ważący 1300 kg.

Wyposażenie

W centralnej części nad prezbiterium znajduje się imponująca rzeźba o wysokości około 6 metrów, przedstawiająca Jezusa Chrystusa na krzyżu. Tego typu monumentalne dzieło przyciąga uwagę wiernych i gości, tworząc atmosferę sacrum w świątyni.

Po lewej stronie prezbiterium można dostrzec drewnianą rzeźbę św. Marii, natomiast po prawej stronie stoi rzeźba Maksymiliana Kolbego. Obie przedstawienia mają naturalne wymiary, co dodatkowo potęguje ich realizm i bliskość duchową dla zebranych.

Na ścianie bocznej, w prawej części przy wejściu, umieszczono kamień pochodzący z Niepokalanowa, który został wmurowany jako znak pamięci i czci dla św. Maksymiliana.

---

Oceń: Sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie

---