Rudolf Irmler

Po ukończeniu studiów teologicznych i odbyciu wikariatu, podjął decyzję o wyjeździe do Brazylii, gdzie przez osiem lat pełnił służbę w parafii Jgrejinha, która została założona przez niemieckich osadników. Jego ordynacja miała miejsce 7 września 1932 roku, co zapoczątkowało jego misję duszpasterską w nowym miejscu.

W 1939 roku Irmler przebywał w Niemczech na urlopie, gdy świat wkroczył w okres II wojny światowej. Ta sytuacja uniemożliwiła mu powrót do jego parafii w Brazylii. W obliczu wyzwania wojennego, jego rolą stało się pełnienie funkcji duszpasterskich w Oborze, Pszczynie i Katowicach na Śląsku w latach 1939–1945.

W 1947 roku Rudolf Irmler został wydalony ze Śląska, co stanowiło wielką zmianę w jego życiu. Wkrótce po tym, w 1948 roku, objął funkcję proboszcza w parafii ewangelickiej w Waldheim. Jego peregrynacje nie zakończyły się jednak w tym miejscu, bowiem w 1953 roku przeniósł się do Niemiec Zachodnich, a rok później rozpoczął pracę jako pastor szpitalny we Frankfurcie nad Menem.

Irmler przez wiele lat angażował się także w działania diakonijne, co ukazuje jego oddanie dla społeczności. Mimo różnych trudności, nie zapomniał o swojej śląskiej tożsamości, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Jego życie oraz działalność są doskonałym przykładem tego, jak biografie jednostek są splecione z historią regionów, w których działają.