Lubin (stacja kolejowa)

---

Ruch pasażerski

Na stacji kolejowej w Lubinie, omawiane są zmiany oraz rozwój rzeczonych usług związanych z ruchem pasażerskim.

Rok	Ilość pasażerów na dobę
2017	–
2022	2 000

Historia

1869 – 2000

Uroczyste otwarcie stacji kolejowej miało miejsce w dniu 25 grudnia 1869 roku, w trakcie świąt Bożego Narodzenia. Linia, która połączyła Lubin z Legnicą, została zbudowana przez Towarzystwo Kolei Wrocławsko–Świdnicko–Świebodzickiej. Budowa kolei miała na celu zapewnienie dogodnego transportu do licznych zakładów przemysłowych, w tym fabryki instrumentów, cukrowni oraz mleczarni. Obecność licznej jednostki wojskowej, gdyż Lubin pełnił funkcję miasta garnizonowego, również stała się istotnym argumentem za podjęciem decyzji o budowie linii.

Dnia 1 września 1871 roku otwarto dalszy odcinek linii do miejsca, które wówczas nosiło nazwę Gwizdanów (dziś Rudna Gwizdanów), a linia z Legnicy została przedłużona, otrzymując nazwę Liegnitz – Lüben – Raudten. Kolejne istotne wydarzenie miało miejsce 15 września 1910 roku, kiedy to otwarto prywatną linię kolejową do Chocianowa, należącą do hrabiów zu Dohna oraz von Ballestrem. Ruch na tej linii polegał głównie na transporcie towarów, co wykorzystywano do przewozu ładunków dla huty żelaza.

Po zakończeniu II wojny światowej linia przeszła pod zarząd PKP, gdzie pasażerski ruch odbywał się do 1985 roku, a towarowy do 1987. Po rozebraniu linii w 1992 roku, nastąpiła budowa linii kolejowej do Rudnej Głównej KGHM, związana z koniecznością transportu wydobywanego urobku z kopalń. W kolejnych latach stacja nosiła nazwę Lubin Górniczy, co miało związek z jej rolą w transporcie dla pracowników kopalni.

Okres lat 80-tych to znaczące zmiany – w 1986 roku zakończono elektryfikację linii Legnica – Rudna Gwizdanów, a pociągi osobowe zaczęły regularnie kursować na tej trasie. W tym czasie na stacji zatrzymywały się także pociągi dalekobieżne do Szczecina, Krakowa, a także wagony kursujące z Legnicy do Warszawy. Sezonowo można było spotkać także kursy do Kołobrzegu oraz Bielska-Białej.

Po 2000

Ważnym momentem w historii stacji było zakończenie regularnego ruchu pasażerskiego oraz zamknięcie kasy biletowej w dniu 11 grudnia 2004 roku, jednak sezonowe kursy do Kołobrzegu oraz Bielska-Białej były jeszcze przez pewien czas kontynuowane. W lutym 2005 roku budynek dworca został zamknięty dla osób z zewnątrz, pozostawiając tylko jego górną część dla potrzeb PKP Cargo. Od 9 grudnia 2007 roku zaczęto przywracać połączenia pasażerskie w kierunku Legnicy, a następnie w grudniu 2008 roku także do Rudnej Gwizdanowa. Niestety, ruch został ponownie zawieszony 31 grudnia 2010 roku, co spotkało się z emocjonalnym pożegnaniem ze strony mieszkańców.

Po przejęciu stacji przez miasto Lubin, w sierpniu 2012 roku rozpoczęto wyburzanie budynku dworca pomimo protestów. W jego miejscu planowano budowę nowego węzła przesiadkowego. Ruch towarowy utrzymywał się na średnim poziomie 40 pociągów dziennie, a po zakończeniu remontu części linii nr 289 w czerwcu 2019 roku, stacja wznowiła działalność i przyjęła nową nazwę – Lubin.

Po zakończeniu remontu cała linia 289 ułatwiła mieszkańcom korzystanie z codziennych połączeń do Legnicy, Wrocławia oraz Głogowa. Lubin zyskał również dostęp do połączeń dalekobieżnych obsługiwanych przez PKP Intercity, co znacząco wpłynęło na rozwój komunikacyjny regionu. Ponadto, dzięki Kolejom Austriackim ÖBB, możliwe stało się kierowanie pociągu międzynarodowego Nightjet przez stację Lubin, co zapewniło mieszkańcom połączenia z takimi miastami jak Berlin, Wiedeń, Budapeszt oraz Przemyśl.

Linie przechodzące przez stację

W ostatnich latach, stacja kolejowa w Lubinie obsługuje dwie główne linie oraz dodatkową bocznicę do Elektrociepłowni Termal. Historia komunikacji kolejowej w tym regionie jest bogata, bowiem w przeszłości istniała również linia łącząca Lubin z Chocianowem, która niestety została rozebrana w 1992 roku.

• linia kolejowa nr 289: Legnica – Rudna Gwizdanów,
• linia kolejowa nr 971: Lubin Górniczy – Lubin Kopalnia – Rudna Główna KGHM,
• linia kolejowa nr 319: Lubin Górniczy – Chocianów – rozebrana w 1992 roku,
• bocznica: Lubin Górniczy – elektrociepłownia Termal.

Zarówno dzisiejsze połączenia, jak i historyczne linie kolejowe znacząco wpływały na transport oraz rozwój gospodarczy regionu. Nowa infrastruktura kolejowa nadal spełnia ważną rolę w lokalnym transporcie, łącząc kluczowe punkty w Lubinie i okolicy.

Najważniejsze daty z historii kolejowego węzła w Lubinie

Historia stacji kolejowej w Lubinie jest niezwykle bogata i pełna istotnych wydarzeń, które znacząco wpłynęły na rozwój tego węzła transportowego. Oto najważniejsze daty, które powinny zostać zapamiętane:

• 25.12.1869 – oficjalne otwarcie linii kolejowej z Legnicy do Lubina oraz inauguracja dworca kolejowego,
• 01.09.1871 – oddanie do użytku linii, która łączy Lubin z Rudną Gwizdanową,
• 15.09.1910 – rozpoczęcie działalności prywatnej linii kolejowej prowadzącej do Chocianowa,
• 1915 – otwarcie parowozowni, co zwiększyło możliwości obsługi ruchu kolejowego,
• 27.05.1945 – nadanie stacji polskiej nazwy „Lubiń Lignicki”,
• 01.09.1945 – przejęcie linii do Chocianowa przez PKP, co spowodowało zawieszenie kursowania pociągów do czasu dalszych decyzji,
• 01.06.1946 – wznowienie kursowania pociągów na trasie do Chocianowa,
• 10.09.1946 – zmiana nazwy stacji na „Lubiń Legnicki”,
• 02.05.1948 – ostateczna zmiana nazwy stacji na „Lubin Legnicki”,
• 1960 – uruchomienie nowej linii kolejowej nr 971 z Lubina Górniczego do Lubin Kopalnia oraz do Rudnej Głównej KGHM,
• 26.05.1968 – zmiana nazwy stacji na „Lubin”, co miało na celu uproszczenie i ujednolicenie nazewnictwa,
• 31.05.1981 – kolejna zmiana nazwy na „Lubin Górniczy”,
• 02.06.1985 – zawieszenie kursowania pociągów pasażerskich do Chocianowa,
• 30.08.1986 – dokonano elektryfikacji linii do Legnicy, Rudnej oraz Lubina Kopalni,
• 01.01.1987 – kolejna decyzja o zawieszeniu kursowania pociągów towarowych oraz zamknięciu linii do Chocianowa,
• 1992 – rozbiórka linii kolejowej nr 319 prowadzącej z Lubina Górniczego do Chocianowa,
• 11.12.2004 – zaprzestanie kursowania pociągów pasażerskich do Legnicy i Rudnej,
• 01.05.2005 – ostateczne zamknięcie budynku dworca, co miało znaczący wpływ na lokalną społeczność,
• 2005-2007 – wprowadzenie sezonowego kursowania pociągów pasażerskich do Kołobrzegu i Bielska Białej w okresie wakacji,
• 09.12.2007 – przywrócenie połączeń pasażerskich do Legnicy, co oznaczało powrót do regularnego rozkładu jazdy,
• 14.12.2008 – wznowienie połączeń do Rudnej Gwizdanowa,
• 01.12.2010 – zawieszenie kursów pasażerskich do Legnicy i Rudnej, a w zamian wprowadzenie transportu zastępczego autobusowego,
• 12.12.2010 – zakończenie działalności kolei zastępczej,
• 03.08.2012 – wyburzenie historycznego budynku dworca kolejowego, co było symbolem zmian, jakie zaszły w regionie,
• 09.06.2019 – kolejna zmiana, tym razem stacji „Lubin Górniczy” na „Lubin”,
• 09.06.2019 – przywrócenie połączeń pasażerskich na trasie Lubin – Legnica – Wrocław, co umożliwiło lepszy dostęp do większych ośrodków,
• 15.12.2019 – zakończenie remontu linii 289 oraz wprowadzenie nowego rozkładu jazdy, co przyczyniło się do poprawy dostępności podróży do Głogowa oraz zwiększenia liczby połączeń dalekobieżnych spółki PKP Intercity.

Połączenia

W ciągu ostatnich wielu lat stacja w Lubinie oferowała różnorodne połączenia, które były dostępne dla pasażerów w wybranych okresach. Każdy sezon przynosił nowe możliwości podróży, co można zobaczyć w poniższym zestawieniu.

• 2019 – codzienne kursy pociągów Kolei Dolnośląskich do Legnicy, Wrocławia i Głogowa, a także pociągi PKP Intercity w kierunkach północno-zachodnich oraz południowo-wschodnich, w tym połączenia nocnym pociągiem „Nightjet” do Wiednia i Berlina,
• 2009-2010 – dostępność codziennych połączeń do Wrocławia, Legnicy i Głogowa,
• 2008-2009 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Leszna oraz ze Szczecina,
• 2007-2008 – codzienne kursy do Wrocławia, Legnicy i Międzylesia,
• 2006-2007 – sezonowe połączenia (czerwiec – wrzesień) do Kołobrzegu, Świnoujścia i Bielska-Białej,
• 2003-2004 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa oraz Rudnej Gwizdanowa, a także sezonowo (czerwiec – wrzesień) do Kołobrzegu i Bielska-Białej,
• 2001-2002 oraz 2002-2003 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa i Szczecina, a sezonowo do Kołobrzegu, Świnoujścia i Bielska-Białej,
• 2000-2001 – połączenia codzienne do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Szczecina oraz Rzepina, sezonowo do Kołobrzegu i Świnoujścia,
• 1997-1998 oraz 1998-1999 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Kostrzyna oraz Warszawy, z Rzepina, a także sezonowo do Kołobrzegu i Świnoujścia,
• 1996-1997 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Kostrzyna oraz Warszawy, również w kierunku Stargardu Szczecińskiego,
• 1993-1994 oraz 1994-1995 – codzienne kursy do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Warszawy i Stargardu Szczecińskiego,
• 1988-1989 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa oraz Warszawy, Szczecina, Stargardu Szczecińskiego, Nowej Wsi Legnickiej, z Kamieńca Ząbk. i z Zielonej Góry,
• 1967 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Warszawy, Szczecina, Krakowa, i Chocianowa, z Nysy,
• 1954-1955 – codziennie do Wrocławia, Legnicy, Głogowa, Rudnej Gwizdanowa, Szczecina, Zielonej Góry, Chocianowa i Polkowic.

Tak różnorodne połączenia świadczą o dynamicznej historii stacji w Lubinie i jej znaczeniu dla lokalnego transportu kolejowego.

Lokomotywownia

Lokomotywownia w Lubinie, otworzona w 1915 roku, miała na celu przede wszystkim obsługę parowozów, które kursowały na trasie do Chocianowa, jak również zapewniała lokalny ruch do takich miast jak Legnica i Głogów.

Początkowo była to dwustanowiskowa parowozownia z kanałami, wyposażona w dwa trzyosiowe tendrzaki wyprodukowane w wrocławskiej fabryce Linke-Hofmann Werke. W późniejszym okresie, z dyrekcji wrocławskiej odkupiono także maszynę serii T3. W latach 30. parowozy były oznaczone numerami inwentarzowymi 1, 2 i 3, które następnie zmieniono na 21, 22 i 23.

W zakresie przewozów pasażerskich lokomotywownia dysponowała trzema wagonami osobowymi oraz jednym bagażowo-pocztowym. Do obsługi ruchu towarowego przeznaczone były również 12 wagonów.

Obecnie, lokomotywownia w Lubinie jest nieco rozbudowana i kontynuuje swoją rolę w kontekście działalności kolejowej. Znajdują się w niej warsztaty naprawcze, w których dokonywane są prace na drezynach, pługach śnieżnych oraz innym sprzęcie torowym, który należy do spółki PKP Polskie Linie Kolejowe.

Dyżurny ruchu

W historii funkcjonowania stacji kolejowej w Lubinie, do 2002 roku dyżurny ruchu miał swoje miejsce w budynku dworca, usytuowanym przy pierwszym peronie. W tym okresie dyżurny wyróżniał się bliską obecnością pasażerów, co nadawało mu szczególną rolę w organizacji ruchu kolejowego.

Jednakże, zmiany organizacyjne doprowadziły do przeniesienia dyżurnego do dawnej nastawni wykonawczej „Lb2”, gdzie sprawuje on swoje obowiązki do chwili obecnej. Ta decyzja okazała się korzystna dla funkcjonowania stacji, pozwalając na lepszą organizację pracy i zarządzanie ruchem.

Aktualnie na stacji znajdują się dwie nastawnie: jedna wykonawcza, która obsługuje ruch w kierunku Legnicy oraz Termalu, a także druga, dysponująca – skierowana w stronę Rudnej Gwizdanów oraz Rudnej Głównej KGHM. Takie zróżnicowanie nastawni zwiększa efektywność operacyjną, a także poprawia ogólne bezpieczeństwo transportu kolejowego w tym rejonie.

---

Oceń: Lubin (stacja kolejowa)

---